Maar weer even een stukje schrijven. De laatste paar waren negatief, Nu eindelijk weer tijd voor wat positiefs. Die toets ging slecht, ik was er niet bij en voelde me daar niet op mijn gemak. Niet gek dus dat ik ben gezakt, en nog een keer moet (á 200 euro per toets). Maar ik vond het niet erg, toets gaat slecht, so what. Zijn wel belangrijkere dingen dan die toets. Vanaf die dag ging het beter, ik had welliswaar alle hoop dat het goedkomt met Ieniemienie opgegeven, en gestopt met mijn obsessie voor die relatie. Ik zag geen toekomst meer erin, had alle hoop opgegeven de dag ervoor, na de instorting, en begon weer met een schone lei.
Voor mijn gevoel ging ik dus 100% vrijgezel het weekend in. Het weekend, waar op die zaterdag de verjaardag van Ellen geplanned stond, daarvoor shoppen met Marloes en Anne. Helaas gooide de moeder van Marloes roet in het eten, waardoor Marloes niet mee kon, maar ik moest nog een kado hebben en gelukkig durfde Anne wel met me te shoppen.
Voor wie er nog nooit is geweest, ga eens shoppen in Utrecht. Vanuit Centraal loop je zo de overdekte winkelstraat in. Voor mensen uit omgeving Leiden / Leiderdorp: Winkelhoff in hetzelfde pand als het Centraal station. Ideaal.
Ellen wou eerst bloemen, maar Anne vond dat niet zo’n leuk idee en ik had zoiets van, hoe hou ik dat heel in de trein, dus het werd een knuffel wat ze wou. Op zoek naar een knuffel kwamen we in de Expo een Me to You beertje met bloemen tegen, 2 vliegen in 1 klap, meteen klaar ook, op naar onderdeel 2 van die dag… Drank.
Anne wou niet gespannen op die verjaardag komen, en we moesten dus ontspannen. Weken geleden wisten we al hoe… Even drank drinken tot je los genoeg bent. Dus in dat winkelcentrum op zoek naar een Gall & Gall, fles Blue Curaçao en fles Malibu, buiten op zoek naar een plek om rustig te drinken en rustig gaan praten, genieten van de zon en drinken aan de waterkant onder een brug. Toen snel naar het station, we hadden niet echt op de tijd gelet en moesten ons haasten. Dat ging wat lastiger dan verwacht, de drank was beetje in onze benen en hoofden gestegen en we waren al laat, en kwamen te laat. Dus op het perron zitten wachten, in alle haast vergeten een kaartje te kopen, en natuurlijk controle, dus kost het stukje van Utrecht naar Rotterdam me meer dan een enkeltje Brabant – Zuid-Holland. En ergens, op 1 van die perrons, veranderde er iets.
Ik had al vanaf het moment dat ik Anne zag het idee van… Zow.. geen onaangenaam gezelschap. En het was reuze gezellig en het ging goed, dus ik liet geen kans voorbij gaan om haar goed vast te pakken toen ze begon te wankelen na alle drank. Ik heb haar onderweg zelfs af en toe een kus op haar wang gegeven, reden weet ik al niet eens meer. En op een gegeven moment wou ik gaan kijken of de trein die in de verte stond de trein was die we moesten hebben, en wou haar een kus geven op haar mond, zeggen dat ik zo terug zou zijn, maar het werd een zoen. En het bleef die dag niet bij eentje. (Meerdere malen werd er op Ellens feest luidkeels geroepen dat dat toch niet kon als we elkaar net kende). Uiteindelijk was het een geweldige verjaardag en viel ik in slaap op een 2 persoons bed, met Reno en Ellen aan de ene kant, en Anne in mijn armen aan de andere kant.
De volgende dag, toen ik rond een uur of 4 thuis kwam, wachte me een onaangename verassing. Ieniemienie had gezegd dat ik gewoon met andere mocht zoenen en zelfs mee naar bed mocht, wat maakte het verder uit, het was toch uit. Ik had er geen behoefte aan voor die zaterdag, maar dat zoenen is uiteindelijk toch gebeurd. Ieniemienie had wel gevraagd of ik het zou zeggen als er iets was gebeurd, en als ik iets zou hebben gedaan zou ik het ook zeggen, had ik beloofd. Dus ik sms haar wat er is gebeurd, en ze word boos en verdrietig… En niet zonder reden.
Een uur voor ik die sms stuurde, had Ieniemienie alle antwoorden die ik wou hebben. Ja, ze was verliefd op me, en Ja, ze wou verder met me. Dat kwam beetje rot aan, en ik kon het natuurlijk helemaal vergeten.
We hebben het er veel over gehad, en het waren geen prettige gesprekken. Ik kwam er toen pas achter dat ik er zelf niet meer zo zeker van was of ik het nou nog wel wou, en de rollen waren echt omgedraaid, zij had de obsessie, en ik wist het niet meer. Maar gister toch langs geweest, wezen shoppen in Den Bosch en tegen de avond was alles weer goed. Marc en Ieniemienie willen het nog een keer proberen. Wie weet worden we toch nog koppel van het jaar. Jaar 2007 lijkt me wel wat…
