Het is alweer 3,5 jaar sinds de laatste keer dat ik iets schreef, op welke site dan ook. 3,5 jaar waarin uiteraard een boel gebeurd is.
Het was een tijd waarin ik in het begin veel met de site bezig was, later minder. Een tijd waarin ik niet goed wist wat ik met de site wou. Wat de doelgroep was, voor wie ik het deed. Toen leerde ik iemand kennen en was mijn tijd beter besteed aan haar.
Een klein maandje na het laatste bericht leerde ik haar kennen. Binnen een week waren we een stelletje. Inmiddels hebben we een huis gekocht, ben ik kilometers verhuisd naar een eigen/samen gekocht huis en om die kilometers te overbruggen heb ik een rijbewijs en een auto. Afgelopen December zijn we verloofd. Nog steeds 2 katten en verder geen gezinsuitbreiding.
En hoewel het ook nog niet erg in de planning zit om vader te worden, heb ik besloten dat mijn toekomstige nageslacht de doelgroep word voor wie ik schrijf. En aangezien ik volgende week 30 word leek dit me wel een mooi moment om weer eens in de internettelijke openbaarheid te treden. Geïnspireerd door I’ve become my parents en gemotiveerd door Girl on the Contrary om verder te schrijven, ben ik een nieuwe opzet voor de site gaan bedenken. Wat schrijf ik nog wel, wat niet meer. Noem ik mensen bij naam, of verzin ik een nieuwe naam. En wat doe ik met wat ik al geschreven heb.
De antwoorden die ik inmiddels heb zijn: Ik schrijf door zoals ik het de laatste berichten deed (Marcotics.nl V3) , ik gebruik nieuwe namen waar nodig of waar ik dat wil en kijk nog eens kritisch naar wat ik sinds 2005 ( 😯 ) geschreven heb en pas dit waar nodig aan.
En over die antwoorden vinden heb ik dus 3,5 jaar over gedaan. Een hele prestatie he?!
Het betekend dat langzaam aan er berichten uit het verleden zullen gaan verschijnen op de site. En zeker de berichten van de begintijd van Marcotics zullen hevig gereviseerd en gerectaal, pardon, gerectificeerd zijn. Een goed voorbeeld is wat we nu ‘Het ieniemienie tijdperk’ noemen. Vooral deze stukken over liefde en liefdesverdriet waren een hersenkraker, wat ermee te doen. Na de nodige van mijn schaarse hersencellen erover verspild te hebben, is er na de nodige naamsveranderingen en een filter genaamd *Zoetsappige Censuur* nog een kleine selectie van oude liefdesgerelateerde stukken overgebleven, in het kader van Leren van je fouten zullen we maar zeggen. Of in de nieuwe opzet van de site, leren van de fouten van je ouweheer.
Even voor de duidelijkheid, ik schrijf natuurlijk niet helemaal voor het echie voor het nageslacht, ik schrijf nog altijd voor een ieders maar vooral mijn vermaak, met het hele nageslacht als korreltje zout en/of komische noot slash rode draad.
Heel veel veranderd er dus eigenlijk niet, al hoop ik wel iets vaker te schrijven. Zo niet, dan spreek ik u allen December 2019 weer, waarschijnlijk om te vertellen welke trucjes ik mijn kind(eren) allemaal heb aangeleerd zoals apporteren, zit, lig en omrollen. In de tussentijd hoop ik toch echt dat deze doorstart een blijvende is en om dat te vieren heb ik een oude domeinnaam uit tevoorschijn getrokken, afgestoft en aan de site gekoppeld. Want sinds 2005 is me langzaamaan wel duidelijk geworden dat Marcotics een lastige naam is om uit te spreken of te onthouden voor sommigen.
“Mijn email adres? Oppersmurfdegeneraal apenstaartje Marc… met een C, gevolgd door O, T, I,C,S, punt NL…”
Nee dan is luldebehanger at kletskoek.com toch makkelijker uit te spreken en te onthouden. En ik denk dat ik met koekjes wel wat meer kan op de site op gebied van plaatjes en woordspelingen. Dus Kletskoek.com is wat men moet gaan onthouden. Verder alleen onthouden om af en toe eens terug te komen voor nieuwe stukken, want ik heb nog wel wat onderwerpen op de plank liggen om over te schrijven.
Tot snel dus weer!
Opa zal ook af en toe meelezen (in de zin van de nieuwe stijl voor het nageslacht)